Cztery lata temu, pod koniec października powstał blog, który nazwałem Karpacki las. Miał on z założenia przedstawić czytelnikom obraz Karpat z różnej perspektywy – zarówno tej czysto górskiej ( zdobywanie szczytów, uwiecznianie pięknych miejsc w fotografii ) jak i bardziej osobistej ( moje przemyślenia, odczucia ).

Miło mi przekazać informację wszystkim miłośnikom Karpat, iż właśnie mija IV już rocznica powstania bloga Karpacki las, którego jestem autorem. Blog, który z założenia miał przedstawiać Karpaty szeroko pojęte, spełnia swoją rolę od początków swego istnienia. Karpaty opisywane przeze mnie ukazują nie tylko piękno tego jedynego w swoim rodzaju łańcucha górskiego, ale przedstawiają również całą otoczkę z nimi związaną, czyli historie wojenne, życie mieszkańców, pozostałości odnajdywane w terenie, dzieła sztuki ludowej, samotne jak i grupowe wyprawy górskie, oraz opisy miejsc mniej znanych, jednak nadzwyczaj ciekawych. Mimo że cztery lata działalności to prawdę mówiąc krótki okres, jednak dla mnie wystarczająco intensywny – mam pełne ręce roboty związanej z działalnością blogową i blisko związaną z górami mego życia. Ostatni rok mimo to był nieco mniej owocny aniżeli lata poprzednie. Złożyło się na to wiele czynników, przeważnie niezależnych ode mnie – ochota i pasja z jaką traktowałem wcześniej podejście do wykonywanej przeze mnie pracy na blogu nie zmniejszyła się, jednak w pewnym momencie nie było rady – musiałem wyhamować i zrobić kilka krótszych, czasem dłuższych przerw ze względu na szereg sytuacji życiowych, które nie mogły iść w parze z prywatną pasją. Wycieczki, wyprawy, podróże – są to aspekty podstawowe, mające zapewnić dokumentowanie zrealizowanych planów. Ich koszty bywają nieraz spore – pokrywam je z własnej kieszeni. Wydaję również kwoty związane z zakupem sprzętu, obuwia, ubrań oraz jedzenia. Czasem suma wynosi więcej niż przeciętny koszt utrzymania rodziny. W tym roku straciłem aparat fotograficzny, uszkodziłem dwukrotnie auto, oraz przeszedłem długotrwałą kontuzję nogi, niepozwalającą w żadnym stopniu na jakiekolwiek wędrówki. Na szczęście komputer jeszcze jakoś dycha i w wolnej chwilach, których nie posiadam wiele ze względu na pracę zawodową – nie blogową, mogłem jeszcze coś dla Was czytelnicy napisać. Mimo wielu przeciwności, oraz ograniczonych możliwości czasowych, udało mi się być trzykrotnie w ukraińskich Karpatach, dokonałem kilku wycieczek objazdowych, po raz enty przedreptałem Pogórze Przemyskie, oraz zaliczyłem kilka ciekawych wędrówek w Beskidzie Niskim oraz Beskidzie Sądeckim. Nie udało mi się natomiast w tym roku odwiedzić ukochanej Rumunii, a było już tak blisko … Największym sukcesem w moim jak i czytelników mniemaniu, był prawdopodobnie najdłuższy w historii bloga artykuł dotyczący dawnych schronisk polskich w ukraińskich Karpatach. Po owych schroniskach nie ma dziś już wielu śladów, ale artykuł wywołał spore poruszenie i stał się obok kilku wcześniejszych, notowanych wysoko w latach poprzednich, jednym z liderów w rankingu najpopularniejszych. Dodatkowym tego sukcesem jest to że jest to stosunkowo młody wpis a mimo to przerósł w krótkim czasie liczbą kliknięć wiele starszych artykułów napisanych często dwa, lub trzy lata wcześniej. Kolejnym mocnym akcentem potwierdziłem na blogu zainteresowanie Pogórzem Przemyskim oraz Górami Sanocko Turczańskimi, przedstawiając artykuł pod enigmatycznym tytułem „Państwo Arłamowskie”. Wpis ten opierał się na połączeniu dokumentacji z wielu wędrówek bezdrożami Pogórza Przemyskiego które scaliłem w jeden monolit. Artykuł ten w mojej prywatnej opinii, należy do najważniejszych w historii bloga, gdyż przedstawia miejsca powszechnie mniej znane za to bliskie memu sercu i warte odwiedzenia. Jestem bardzo zadowolony z faktu iż udało się w ciągu ostatniego roku stworzyć kilka artykułów związanych z Karpatami Wschodnimi w ramach Ukrainy. Dotychczas systematyczność opisów owych obszarów była na dobrym poziomie, tak i w tym roku mimo wielu przeciwności losu udało się utrzymać tę intensywność. Wróciłem również na chwilę w Beskid Niski by przyjrzeć się wszystkim przydrożnym krzyżom na wytyczonym sobie obszarze, co też udało mi się zrobić a następnie opisać. Niestety Beskidu Niskiego w ostatnim roku było mało – wiele mniej niż w latach poprzednich i mam nadzieję że uda się to wkrótce znów zmienić. Założenia na przyszłość ? Nie mam takich, a dlaczego? Ponieważ rok temu gdy planowałem kolejne marszruty, okazało się, że zrealizowałem ich naprawdę niewiele, pojawiły się natomiast możliwości pracy w zupełnie innych obszarach, które brałem w myślach pod uwagę w odleglejszej przyszłości. Mam zatem tylko i wyłącznie nadzieję iż wyprawy odbywać się po prostu będą, lecz ich tor pozostawiam szczęściu bądź też spontaniczności. Marzenia posiadam jednak spore, mimo to najważniejszą rolę grać będzie posiadany przez mnie czas lub po prostu jego brak. Ogromne znaczenie ma również oddźwięk ze strony Was – czytelników. Jest mi niezmiernie miło z powodu zainteresowania, licznych uwag, komentarzy, oraz listów jakie dostaję. Rozwój bloga w dużej mierze zależeć będzie od Was, wszelkich propozycji, sugestii oraz popularyzacji tematu w mediach społecznościowych. Czytaj dalej →