Jest grudzień. Kilka dni przed świętami wybrałem się do Nowego Sącza by spędzić kilka dni u przyjaciół. Jako że w ciągu dnia każdy pracował i nie miał dla mnie czasu, spontanicznie  wybrałem się do Gabonia – wsi która znajduje się kilka kilometrów za Starym Sączem. Wysiadłem z autobusu na końcu miejscowości i udałem się w stronę lasu. Droga wiejska za ostatnimi zabudowaniami nie kończy się, lecz wiedzie wśród drzew prawie na sam Szczyt Przehyby (1175 m n.p.m.).  Czeka mnie więc spacerek , gdyż na asfaltowej nawierzchni mimo że to sroga zima, śnieg jest mocno ubity. Na szczycie znajduje się schronisko – auta terenowe co jakiś czas przejeżdżają tędy i powodują że droga jest łatwa i przyjemna. Ruszam więc żwawo – pogoda mi dopisuje – jest mroźny, bezwietrzny i bezchmurny dzień, a powietrze czyste. Mam więc nadzieję na ładne widoki z wierzchołka góry.

Idąc doliną leśną, mijam raz po lewej, raz po prawej potok o nazwie Jaworzynka. Zimą prezentuje się dość zjawiskowo

Trasa wygląda baśniowo,  a serpentyny wiją się coraz wyżej. Zima w górach potrafi sprawić frajdę, szczególnie gdy pogoda dopisuje podczas spokojnej wędrówki.

Mijam „Kamień Św Kingi”. Według legendy, na głazie tym  odpoczywała kobieta, uciekając przed Tatarami w 1285 r. Pomijając legendy, jest to grupa wychodni skalnych piaskowca magurskiego. Warto tu odpocząć i przyjrzeć się bliżej ciekawym kamiennym tworom.

Idę dalej – wędrówka jest niezwykle przyjemna, to chyba mój najbardziej spacerowy wypad w góry, nie czuć adrenaliny ale wystarczy mi dziś świeży mroźny powiew wiatru i zwykłe odprężenie, którego tak brakuje pośród betonowych płyt.

Przehyba tuż tuż, a ja nawet nie zdążyłem się zmęczyć.

Jestem u celu. Idę w stronę schroniska stojącego po prawej stronie. Napiję się herbaty i może zjem coś ciepłego. Turystów nie widzę zbyt wielu, co bardzo mnie satysfakcjonuje. Beskid Sądecki jest piękny, choć zdecydowanie rzadziej odwiedzany przez turystów, niż sąsiednie Pieniny.

Po zakończonym obiedzie, wyszedłem odpocząć przed schronisko. Zachwycił mnie widok na Tatry, .które wydawały się być jak na dłoni. Przehyba zimą ma swój klimat mimo że to górka bardzo łatwa w zdobyciu.

Beskid Sądecki w tle… Zimowy, spokojny klimat górski fascynuje mnie i wprowadza spokój w moje głowie. Jeszcze tylko rzut okiem na coraz bardziej zamglone przestrzenie i schodzę z powrotem do Gabonia. Jest już późno, a w grudniu słońce szybko zachodzi. Mam nadzieję że o tak późnej porze dojadę jakimś busikiem do Nowego Sącza. Robi się zimno, chowam więc aparat do pokrowca i dosłownie zbiegam truchtem z Przehyby do miejsca w którym rozpocząłem przed południem wędrówkę. Niestety muszę pokonać jeszcze kilka kilometrów piechotą do Gołkowic Dolnych. Tam dopiero złapię transport do Nowego Sącza. Przejeżdżają tędy autokary jadące ze Szczawnicy, Nowego Targu i Zakopanego. Było już ciemno gdy siedziałem w busie, który w niepełna godzinę dowiózł mnie do N. Sącza. Wyprawa krótka i spontaniczna, sprawiła że żałowałem trochę iż nie mieszkam już tutaj… Zawsze podobało mi się w tym mieście to, że kiedy miałem ochotę na przyjemny relaks to w niecałą godzinkę mogłem być w górach.

Tekst i zdjęcia: Tomasz Gołkowski

Jeśli lubisz tematykę Beskidu Sądeckiego, spodobał Ci się wpis kliknij  Tutaj – znajdziesz tam pod tekstem więcej artykułów dotyczących tych gór. Zapraszam serdecznie